സമീക്ഷാകാവ്യം

തന്റെ പതിനാലാമത്തെ വയസ്സുവരെ മാത്രമേ യേശുക്രിസ്തു സ്വന്തം നാട്ടില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പതിനാലാമത്തെ വയസ്സില്‍ ഒരു യഹൂദപണ്ഡിതന്റെ പ്രഭാഷണം മകന്‍ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതായി അമ്മ മറിയം കാണുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പിന്നീട് തന്റെ മുപ്പതാമത്തെ വയസ്സില്‍ മധ്യപൂര്‍വേഷ്യയില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ജനങ്ങളോട് സദുപദേശങ്ങള്‍ ചെയ്തുതുടങ്ങി. ആ മഹാനുഭാവന്റെ കുരിശേറ്റം മുപ്പത്തിമൂന്നാമത്തെ വയസ്സിലാണ് എന്നും പറയപ്പെടുന്നു. കുരിശില്‍ മരിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവിടുന്ന് ദീര്‍ഘകാലം ജീവിച്ചിരുന്നിരിക്കണം. കുരിശുസംഭവത്തിനുശേഷം പുനരുത്ഥാനം ഉണ്ടായി എന്നും തുടര്‍ന്ന് നാല്പതോളം ദിവസങ്ങള്‍ യേശു ആ പ്രദേശത്തുതന്നെ കാണപ്പെട്ടു എന്നതിനും ബൈബിളില്‍ തെളിവുകളുണ്ടല്ലോ. എന്നാല്‍, ഈ നാല്പതു ദിവസത്തിനുശേഷവും പതിനാലുമുതല്‍ മുപ്പതു വയസ്സുവരെയുള്ള കാലയളവിലും ആ മനുഷ്യപുത്രന്‍ എവിടെയായിരുന്നു എന്നതിനും അദ്ദേഹത്തിന് എന്തു സംഭവിച്ചു എന്നതിനും വിശ്വസനീയമായ തെളിവുകളില്ല. യേശുക്രിസ്തു കാശ്മീരില്‍ മുതലായ ചില പുസ്തകങ്ങള്‍ മനുഷ്യരുടെ അടങ്ങാത്ത ക്രിസ്തുസമീക്ഷയുടെ (അന്വേഷണത്തിന്റെ) ബഹിസ്ഫുരണങ്ങളാവാനേ നിവൃത്തിയുള്ളൂ.
‘ധര്‍മസ്യ തത്ത്വം നിഹിതം ഗുഹായാം’ എന്നു വ്യാസന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇവിടെയും യേശുവിന്റെ അന്ത്യകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം ഏറക്കുറെ കല്പനയില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു.
മൂന്നേ മൂന്നു കൊല്ലംകൊണ്ട് മനുഷ്യസമൂഹത്തെ മുഴുവനും മാറ്റിമറിച്ച ഈ മഹാശയന് ഒടുവില്‍ എന്തു സംഭവിച്ചു എന്നറിയുവാനുള്ള അന്തസ്ത്വര എന്നെയും ആ വഴിക്ക് ചിന്തിപ്പിച്ചു.
കാലക്കടലിന്‍ തിരയില്‍ മുങ്ങി
കാമിതരത്‌നമെടുത്തു മടങ്ങാന്‍
കവിയെ ചുഴിയിലെറിഞ്ഞീടുന്നൂ
കരുണ നിറഞ്ഞ മഹാകവി, ദൈവം.
കദനത്തിരകളില്‍നിന്നമൃതിത്തിരി
കരഗതമായാല്‍ ധന്യം ജന്മം.

ഒരുപക്ഷേ പൂക്കളെപ്പറ്റി എഴുതാം. എന്നാലോ മൊട്ടിടാന്‍ പൂവായ് വിരിയാന്‍ പ്രയാസം. വിരിഞ്ഞാലോ നിറമാവാന്‍, തേനാവാന്‍ പ്രയാസം.
അഥവാ എന്തിനാണ് എന്താവശ്യത്തിനാണ് വിരിയുന്നത്?
വിരിയാനായാലും ‘പോലെ’ വിടരാനായാലും ഒരു ഇച്ഛാശക്തിയോ പ്രേരണയോ വേണം – അങ്ങനെ ഏതോ സംശയവിഹ്വലതകള്‍ക്കിടയിലാണ് പലപ്പോഴായി ഈ പരകായപ്രവേശങ്ങള്‍ സംഭവിച്ചത് എന്നോര്‍ക്കുന്നു.
കവിതാവിവര്‍ത്തനത്തില്‍ യാദൃച്ഛികമായാണ് വ്യാപരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്. അന്യഭാഷാകവികളുടെ ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ സന്നിവേശങ്ങളെ അടുത്തറിയാനും സാംസ്‌കാരികസൗന്ദര്യങ്ങളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനും ഇങ്ങനെ ചില പുനഃസൃഷ്ടികളില്‍ മുഴുകുക എന്നതൊരു ശീലമായി. ഇതൊക്കെ നന്നായിട്ടുണ്ടോ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ കുടുങ്ങും. അപ്പപ്പോഴത്തെ അത്യാവശ്യങ്ങളെ നിറവേറ്റുക എന്നതുകൂടിയായപ്പോള്‍ കുറെയങ്ങു ചെയ്തു തീര്‍ത്തു. അത്രമാത്രം.
ഇ.എം. ശ്രീധരന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട് (അനിയേട്ടന്‍) എഴുപതുകളുടെ തുടക്കത്തില്‍ ആഹ്വാനം എന്നൊരു മാസിക തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്ന് പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അനിയേട്ടന്റെ നിര്‍ബന്ധത്തിനൊത്ത് കുറെ കവിതകള്‍ തര്‍ജമ ചെയ്തു. മലയാളസാഹിത്യം പത്രാധിപര്‍ പി. കുമാറിനു വേണ്ടിയും കവിതാ
വിവര്‍ത്തനം ചെയ്തു. ഭാഷാപോഷിണി, മാതൃഭൂമി, കലാകൗമുദി, മലയാളം, മാധ്യമം, ദേശാഭിമാനി മുതലായവയിലും കവിതകള്‍ പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. തിരുവനന്തപുരം, ഹംപി എന്നിവിടങ്ങളില്‍ നടത്തിയ വിവര്‍ത്തനക്കൂട്ടായ്മകളില്‍ പങ്കെടുത്ത് പല ഭാരതീയഭാഷാകവിതകളും മലയാളത്തിലേക്ക് മൊഴിമാറ്റം ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞു. അതാതു വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ആകാശവാണിയുടെ റിപ്പബ്ലിക് മുശായരകള്‍ക്കായി നടത്തിയ മൊഴിമാറ്റങ്ങളും ഇതിലുണ്ട്. ഭാരതീയഭാഷാകവിതകളുടെ വിവര്‍ത്തനത്തില്‍ പലപ്പോഴായി സഹായിച്ചിട്ടുള്ളത് ഡോ. ഭക്തവത്സല റെഡ്ഡി (തെലുഗു), എന്റെ സഹധര്‍മിണി പ്രൊഫ. സി.എസ്. ശ്രീകുമാരി (ഹിന്ദി), സി. രാഘവന്‍ (കന്നട), സുകുമാരന്‍ (തമിഴ്) മുതലായവരാണ്.
വിവര്‍ത്തനത്തില്‍ എനിക്ക് വെളിച്ചമായത് അയ്യപ്പപ്പണിക്കര്‍സാറാണ്. കേരളകവിതയ്ക്കുവേണ്ടി ചെയ്ത വിവര്‍ത്തനങ്ങളാണ് ഈ സമാഹാരത്തില്‍ ഭൂരിഭാഗവും. അതാതു കാലത്തെ ലോകകവിതയില്‍നിന്നുള്ള ചില ഏടുകള്‍ പരിചയപ്പെടാനുള്ള ഭാഗ്യാവസരംകൂടിയായി ആ പരിശ്രമങ്ങള്‍.
ഒരു കിളവനുണ്ടായിരുന്നു
മലപ്പുറ,ത്തയാളൊരു ചാരിത്ര്യഭക്തന്‍
ചിതവരെ ഭാര്യയെ കന്യകയാക്കി വെ-
ച്ചൊടുവിലയാളും മരിച്ചേ എന്നാണ് കവിതാവിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ ആധികാരികതയെയോ വിശ്വാസ്യതയെയോ പറ്റിയുള്ള അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ ഐറണി. വിശ്വാസ്യതയെപ്പറ്റി യാതൊരു ഉത്കണ്ഠയുമില്ലാതെ വിവര്‍ത്തനം ഇപ്പോഴും തുടരുന്നുണ്ടെന്നും മലപ്പുറത്തെ ആ കിളവനെപ്പോലുള്ളവര്‍ ഏറെയുണ്ടാവില്ല എന്നുമാണ് അദ്ദേഹം പറയുന്നത്. എന്നാല്‍ തെല്ലൊരു ഉത്കണ്ഠയോടെയാണ് ഈ പുനഃസൃഷ്ടികള്‍ ഞാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്നത്. -ദേശമംഗലം രാമകൃഷ്ണന്‍

കൈപ്പുണ്യം എന്നത് വൈദ്യന്റെ കാര്യത്തില്‍ വളരെ സാംഗത്യമുള്ള സങ്കല്പമാണല്ലോ. അത് ഈ മഹാപുരുഷനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഫലിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് പറയേണ്ടതില്ല. ഇദ്ദേഹത്തിലെ കവിയെ സംബന്ധിച്ചും ഈ കൈപ്പുണ്യം അധികമധികം ഫലിക്കുമെന്നതിന് തെളിവാകുന്നു ഈ കവിതകളില്‍ പലതും.” കെ.പി.ശങ്കരന്‍ (അവതാരികയില്‍)

കഥയുടെ നാടകീയതയും ജീവിതസ്​പര്‍ശിതയും കവിതയുടെ സൗന്ദര്യവും ആലാപനസുഖവും ഒത്തുചേര്‍ന്ന നാല്‍പ്പത്തിയൊന്ന് കഥാകാവ്യങ്ങള്‍.പ്രശസ്ത കവിയും ഗാനരചയിതാവുമായ യൂസഫലി കേച്ചേരിയുടെ രചന.

കുമാരനാശാൻ

അധികാരത്തിന്റെയും ധർമ്മശാസ്ത്രത്തിന്റെയും ബലിപീഠത്തിൽ കുരുതികഴിക്കപ്പെട്ട രണ്ടു മഹാജീവിതങ്ങളുടെ ദുരന്തകഥയാണു രാമകഥ. മാതാപിതാക്കളും ഭർത്താവും സമൂഹവും പരിത്യജിച്ച നിസ്സഹായയായ ഒരു സ്ത്രീക്കുവേണ്ടി
അനേകമായിരത്താണ്ടു
തപം ചെയ്തവനാണു ഞാൻ.
അതിൻഫലം കിടയ്ക്കേണ്ടാ
കുറ്റം സീതയ്ക്കിരിക്കുകിൽ

എന്ന് തന്റെ ഏകധനമായ തപോധനത്തെ പണയം വെച്ചുകൊണ്ട് രാഷ്ട്രീയാധികാരത്തെയും നിരാർദ്രമായ ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങളെയും ഏകനായി വെല്ലുവിളിക്കുന്നു ആദികവി. ആ മഹാകാരുണ്യത്തെ, ധർമ്മധീരതയെ, സ്വന്തം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ യക്ഷപ്രശ്നങ്ങളിലേക്കാവാഹിക്കുന്നു മലയാളത്തിന്റെ മഹാകവി. സരളസ്‌നേഹരസത്തെ പരമാദർശമാക്കിയ ആശാന്റെ ആത്മനായികയുടെ അഗ്നിസാക്ഷ്യത്തിനു ശതാബ്ദി പ്രണാമം.
ബാലചന്ദ്രൻ ചുള്ളിക്കാട്

ചിന്താവിഷ്ടയായ സീതയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന്റെ നൂറാം വർഷത്തിൽ മാതൃഭൂമി പതിപ്പ്

വൈരുധ്യങ്ങളും സംഘര്‍ഷങ്ങളും നിറഞ്ഞ സൈബര്‍ലോകമെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെയും ഒരു നൂറുനിലാവുപോലെ മനസ്സില്‍ നിറയുന്ന സ്വപ്‌നങങളെയും പ്രത്യാശകളെയും അതീവ ഹൃദ്യമായി ആവിഷ്‌കരിക്കുന്ന നാല്‍പത്തിയഞ്ച് കവിതകള്‍, അനുബന്ധമായി കവിയുമായുള്ള അഭിമുഖവും.

ആലങ്കോടിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ കവിതാസമാഹാരം.